MICHAEL CAINE (Alfred Pennyworth)
Należy do najbardziej cenionych aktorów w całym światowym przemyśle kinematograficznym, zaś jego kariera obejmuje już ponad pół wieku, więcej niż 100 bardzo zróżnicowanych filmów oraz niezliczone nagrody i wyróżnienia. Dwukrotny zdobywca Nagrody Akademii, Caine otrzymał swojego pierwszego Oskara, dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego, za rolę w filmie Hannah i jej siostry, która przyniosła mu także nominacje do Nagrody Złotego Globu i BAFTA. Drugiego Oskara dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego - a także Nagrodę SAG, przyznano mu za udział w filmie Wbrew regułom, za którą otrzymał także nominacje do Złotego Globu i Nagrody BAFTA.
Ponadto Caine był czterokrotnie nominowany do Oskara w kategorii Dla Najlepszego Aktora - po raz pierwszy w 1966 roku za tytułową rolę w filmie Alfie, która przyniosła mu także nominację do Nagrody Złotego Globu oraz New York Film Critics Award. Druga nominacja do Oskara, a także nominacja do Złotego Globu oraz Nagroda Evening Standard, związane były z rolą Milo Tindle w obrazie Pojedynek z 1972 roku. Udział w Edukacji Rity przyniósł mu trzecią nominację do Oskara oraz Nagrody Złotego Globu i BAFTA. Nominacje do czwartego Oskara, a także Złotego Globu oraz Nagrody BAFTA aktor zawdzięcza roli z 2002 roku w filmie Spokojny Amerykanin, za którą otrzymał London Critics Circle Award. Przedtem wyróżniono go Złotym Globem, London Critics Circle Award oraz nominacja do Nagrody BAFTA dla Najlepszego Aktora Drugiego Planu jego udział w filmie O mały głos.
W późniejszym czasie Caine zdobył jeszcze kolejną London Critics Circle Award za rolę w obrazie Prestiż z 2006 roku, gdzie spotkał się ponownie z reżyserem Christopherem Nolanem, po epizodzie współpracy przy przeboju kasowym z 2005 roku Batman - Początek. Nowsze dokonania Caine'a to między innymi reżyserowany przez Gore Verbinskiego film Prognoza na życie, Ludzkie dzieci Alfonso Cuarona, a także nakręcony w 2007 roku remake obrazu Pojedynek, gdzie zagrał Andrew, przeciwnika Milo, swojej własnej filmowej postaci z 1972 roku.
Caine przyszedł na świat w Maurice Micklewhite w Południowym Londynie jako syn tragarza na targu rybnym i sprzątaczki. Już od dzieciństwa interesował się aktorstwem i w wieku 16 lat porzucił szkołę, aby zatrudniać się do pomocniczych prac w wytwórniach filmowych z nadzieją, że zostanie "odkryty" jako talent aktorski. Gdy skończył 18 lat został powołany do wojska, gdzie służył w Regimencie Królewskim i Strzelcach Królewskich. W 1953 roku, po zakończeniu służby, Caine rozpoczął karierę aktorską, przyjmując pseudonim sceniczny od tytułu The Caine Mutiny. Zaczynając od występów w teatrach objazdowych, z upływem czasu pojawiajał się w coraz ważniejszych rolach w brytyjskich filmach i widowiskach telewizyjnych.
W 1964 roku Caine otrzymał pierwszą poważniejszą rolę filmową Porucznika Gonville Bromheada w Zulu. W następnym roku wystąpił w głównej roli w przebojowym thrillerze Teczka Ipcress, zdobywając pierwszą nominację do Nagrody BAFTA za sugestywny portret tajnego agenta Harry'ego Palmera. Jednak dopiero nominowana do Oskara rola w kultowym filmie lat sześćdziesiątych Alfie przyniosła mu wielką popularność i uczyniła gwiazdą. W końcu lat 60. zagrał główne role aż w 11 filmach: kontynuacjach Teczki Ipcress: Pogrzeb w Berlinie i Mózg za miliard dolarów, Gambit, który przyniósł mu nominację do Nagrody Złotego Globu, Szybki zmierzch, Siedem razy kobieta, Deadfall, Mag, Włoska robota oraz Bitwa o Anglię.
Na przestrzeni kolejnych dwóch dekad Caine był gwiazdą ponad 40 filmów, występując między innymi w obrazach reżyserowanych przez Roberta Aldricha: Spóźniony bohater, X, Y and Zee, u boku Taylor; Pojedynek, z Laurencem Olivierem, Johna Hustona Człowiek, który chciał być królem, Harry i Walter jadą do Nowego Jorku; Richarda Attenborougha O jeden most za daleko; komedii Neila Simona Suita Kalifornijska; Woody'ego Allena Hannah i jej siostry, któremu zawdzięczał pierwszego Oskara, Briana De Palmy W przebraniu mordercy; Johna Hustona Ucieczka do zwycięstwa; Sidneya Lumeta Śmierelna pułapka i Edukacja Rity; Stanleya Donena To cholerne Rio; Johna Frankenheimera Pakt Holcrofta; oraz Neila Jordana Mona Lisa i Parszywe dranie, który przyniósł mu nominację do Nagrody Złotego Globu.
W ciągu kolejnych 15 lat Caine wystąpił w filmach, takich jak komedia typu ensemble: Noises Off..., Krew i wino, O mały głos, Zatrute pióro, Miss Agent, Austin Powers i złoty członek, Spokojny Amerykanin; a także filmy Lasse Hallströma Stare lwy i Wbrew regułom, ten ostatni wyróżniony drugim Oskarem.
Na małym ekranie dokonania aktora wyróżniono nominacjami do Emmy i Złotego Globu za podwójną role tytułową w filmie telewizyjnym Jekyll & Hyde, a także za aktorski portret prezydenta Południowej Afryki F.W. de Klerka w dramacie historycznym Mandela i de Klerk. Kolejna nominacja do Złotego Globu związana była z udziałem Caine'a w filmie telewizyjnym Kuba Rozpruwacz, zaś nominacja do Nagrody Emmy - z rolą w dokumentalnym dramacie Giganci drugiej wojny światowej.
Caine, który odnosi sukcesy także jako pisarz, jest autorem autobiografii zatytułowanej What's It All About?, a także książki Acting on Film, opartej na cyklu wykładów, które wygłosił na antenie Telewizji BBC.
W 1992 roku, podczas Queen's Birthday Honours, Caine został uhonorowany CBE, a osiem lat później otrzymał tytuł szlachecki.

HEATH LEDGER (Joker)
Został wyróżniony nominacją do Nagrody Akademii za udział w dramacie Anga Lee Tajemnica Brokeback Mountain. Za rolę Ennis Del Mar Ledger otrzymał także nominacje do Złotego Globu oraz Nagród Independent Spirit, BAFTA i Screen Actors Guild, oprócz licznych wyróżnień przyznawanych przez grupy filmowych krytyków.
W 2007 roku widzowie mogli oglądać Ledgera w obrazie Todda Hayne I'm Not There, za który wspólnie z kolegami otrzymał Nagrodę Roberta Altmana na Independent Spirit Awards 2008.
Do wcześniejszych dokonań aktora należały filmy: Candy, Casanova, Nieustraszeni bracia Grimm, Królowie Dogtown, Rozkaz, Ned Kelly, Cena honoru, Monster's Ball: Czekając na wyrok, Obłędny rycerz, Patriota oraz Zakochana złośnica, dzięki któremu urodzonego w Australii aktora poznała amerykańska publiczność.

GARY OLDMAN (James Gordon)
Po raz pierwszy wcielił się w rolę Porucznika Policji z Gotham Jamesa Gordona w filmie Batman - Początek. On także stworzył aktorsko postać Syriusza Blacka w Harry Potter i więzień Azkabanu, po czym powrócił do tej roli w Harry Potter i czara ognia oraz Harry Potter i zakon Feniksa.
Oldman rozpoczął aktorska karierę w 1979 roku na scenie londyńskiej. W latach 1985-1989 występował wyłącznie w London's Royal Court Theatre, a w 1985 roku londyński Time Out wyróżnił go tytułem "Best Newcomer" za rolę w Weselu papieża. W tym samym roku podzielił się London Critic's Circle Best Actor Award z Anthony Hopkinsem.
W 1986 Oldman zadebiutował w ważnym filmie fabularnym Sid i Nancy, zdobywając Evening Standard British Film Award w kategorii Most Promising Newcomer za aktorski portret legendy punk rocka Sida Vicious. W kolejnym roku zagrał główną role w filmie Stephena Frears'a Nadstaw uszu, otrzymując Best Actor Award, przyznawaną przez London Film Critics Circle, za interpretację postaci nieszczęśliwego brytyjskiego scenarzysty Joe Ortona. Od tamtej pory zyskał sobie renomę jednego z najbardziej cenionych światowych aktorów, występującego zarówno w popularnych przebojach filmowych, jak też w cenionych obrazach niezależnych. Spośród wcześniejszych dokonań Oldmana na uwagę zasługują role w filmach reżyserowanych przez Nicolasa Roega Track 29; Prawo i sprawiedliwość i Chattahoochee; Toma Stopparda Rosencrantz i Guidenstern nie żyją, który przyniósł mu nominację do Independent Spirit Award dla Najlepszego Aktora, Stan łaski; Henry i June; Olivera Stone'a JFK, gdzie grał Lee Harveya Oswalda; a także tytułowa rola w filmie Francisa Forda Coppoli Dracula.
Nowsze dokonania Oldmana to między innymi pamiętne role w reżyserowanym przez Tony'ego Scotta obrazie Prawdziwy romans, Krwawym Romeo; Luca Bessona The Professional oraz Piątym elemencie; Wiecznej miłości; Morderstwie pierwszego stopnia; Rolanda Joffe Szkarłatnej literze; Juliana Schnabela Basquiat - Taniec ze śmiercią; Wolfganga Petersena Air Force One; wielkoekranowej wersji Zagubionych w kosmosie oraz Hannibalu Ridleya Scotta.
W 1995 roku Oldman oraz jego zarządzający i zajmujący się produkcją biznesowy partner Douglas Urbanski powołali do życia firmę producencką The SE8 Group, która zajęła się produkcją reżyserskiego fabularnego debiutu Oldmana Nic doustnie, nakręconego według jego własnego scenariusza. W 1997 roku film wyróżniono pokazaniem na ceremonii otwarcia głównego konkursu 50. Festiwalu Filmowego w Cannes, gdzie Kathy Burke otrzymała za swoją rolę Nagrodę dla Najlepszej Aktorki. Ponadto Oldman otrzymał dwie Nagrody BAFTA dla Najlepszego Filmu Brytyjskiego oraz za Najlepszy Scenariusz, Nagrodę Channel 4 Director's na Edynburskim Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w 1997 roku, oraz Empire Award w kategorii Best Debut Film. Oldman pełnił także funkcję producenta wykonawczego i odtwórcy roli głównej w filmie SE8 Group Ukryta prawda, wyróżnionym dwoma nominacjami do Oskara oraz - przyznana samemu Oldmanowi - nominacją do Screen Actors Guild Award dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego.
Na małym ekranie Oldman zdobył nominację do Nagrody Emmy za gościnną rolę aktora alkoholika w przebojowym serialu komediowym Przyjaciele. Z wcześniejszych telewizyjnych dokonań aktora warto wymienić filmy telewizyjne Meantime, w reżyserii Mike'a Leigh, oraz The Firm, reżyserowany przez Alana Clarke.

AARON ECKHART (Harvey Dent)
Otrzymał nominacje do Nagrody Złotego Globu oraz Independent Spirit Award za rolę niepokornego tytoniowego lobbysty w nakręconym w 2005 roku filmie Dziękujemy za palenie, który był zarazem reżyserskim debiutem Jasona Reitmana. Później Eckhart zagrał w reżyserowanym przez Briana De Palmę i opartym na faktach filmie kryminalnym Czarna Dalia; w romantycznej komedii Życie od kuchni, wraz z Catheriną Zeta-Jones; oraz w niezależnym obrazie Bill. Następnie mogliśmy go oglądać w filmie Alana Balla Towelhead, który wchodzi na ekrany wybranych kin tej jesieni, oraz w Traveling, obok Jennifer Aniston.
Eckhart studiował sztukę filmowa i teatralną na Brigham Young University, gdzie po raz pierwszy spotkał scenarzystę i reżysera Neila LaBute i wystąpił w kilku jego sztukach. W 1997 roku Eckhart wzbudził zainteresowanie publiczności i krytyki główną rolą w pierwszym filmie fabularnym LaBute'a In the Company of Men. Ten kontrowersyjny obraz zebrał wiele pochwał i otrzymał kilka nagród, w tym także Independent Spirit Award dla Eckharta w kategorii Best Debut Performance.
Na przestrzeni kolejnych pięciu lat aktor zagrał główne role w trzech kolejnych filmach LaBute'a: Kochankowie z sąsiedztwa, z Benem Stillerem i Catherine Keener; Siostra Betty, u boku Renée Zellweger; oraz Opętanie, gdzie obok niego wystąpiła Gwyneth Paltrow. W tym czasie Eckhart otrzymał także wiele pochwał za pamiętną rolę ukochanego tytułowej bohaterki głośnego filmu biograficznego Stevena Soderbergha z 2000 roku Erin Brockovich, obok Julii Roberts.
Spośród innych filmowych dokonań Eckharta na wspomnienie zasługują z pewnością: Rozmowy z innymi kobietami, z Heleną Bonham Carter; nakręcony przez Johna Woo dramat sensacyjny Zapłata, z Benem Affleckiem i Umą Thurman; Rona Howarda Zaginione, z Tommy Lee Jonesem i Cate Blanchett; Jona Amiela Jądro Ziemi, u boku Hilary Swank; Seana Penna Obietnica, gdzie aktor dołączył do gwiazdorskiej obsady, obejmującej między innymi Jacka Nicholsona i Vanessę Redgrave; Olivera Stona Męska gra; oraz Johna Duigana Molly, z Elisabeth Shue.
Ze scenicznych dokonań Eckharta pamiętany jest szczególnie udział w sztuce Michaela Cristofera Głos wolności, u boku Marshy Mason.

MAGGIE GYLLENHAAL (Rachel Dawes)
W ciągu zaledwie kilku lat osiągnęła renomę jednej z najbardziej zajętych pań przemysłu filmowego, otrzymując wiele pochwał za udział w licznych ważnych realizacjach studyjnych oraz obrazach niezależnych. W 2002 roku zagrała, u boku Jamesa Spadera, w prowokacyjnym filmie Secretary, którego premierze na Sundance Film Festival towarzyszyły entuzjastyczne recenzje. Dokonana przez Gyllenhaal interpretacja roli tytułowej przyniosła aktorce wiele wyróżnień, pośród których znalazły się nominacje do Nagrody Złotego Globu oraz Independent Spirit Award, Boston Film Critics Award, a także National Board of Review Award. Ponadto aktorka otrzymała Chicago Film Critics Award w kategorii Most Promising Performer; to samo gremium doceniło także jej kreacje w dwóch kolejnych premierach 2002 roku: reżyserowanym przez Spike Jonze'a filmie Adaptacja oraz George'a Clooneya Niebezpieczny umysł.
Drugą nominację do Nagrody Złotego Globu, podobnie jak wiele innych nagród międzynarodowych festiwali filmowych, Gyllenhaal zawdzięcza głównej roli w nakręconym w 2006 roku niezależnym obrazie SherryBaby. W tym samym roku wystąpiła w chwalonym przez krytykę komediodramacie Marca Forstera Przypadek Harolda Cricka, z Willem Ferrellem, Emmą Thompson, Queen Latifah i Dustinem Hoffmanem; w opartym na faktach dramacie Olivera Stone'a World Trade Center; a także w epizodzie filmowej antologii Zakochany Paryż. Gyllenhaal użyczyła również swego głosu nominowanemu do Oskara filmowi animowanemu Straszny dom.
Z innych nowszych dokonań aktorki na wspomnienie zasługują: film Barta Freundlicha Kwestia zaufania, z Davidem Duchovnym i Julianne Moore; Dona Roosa Szczęśliwe zakończenie, z Lisą Kudrow; Johna Saylesa Dom nadziei; oraz Uśmiech Mony Lizy, w którym aktorka zagrała obok Julii Roberts, Kirsten Dunst i Julii Stiles pod reżyserskim kierownictwem Mike'a Newella.
Jako ceniona odtwórczyni ról scenicznych, Gyllenhaal wystąpiła między innymi w sztuce Tony'ego Kushnera Homebody/Kabul, wystawianej w Los Angeles oraz w Brooklyn Academy of Music. Wcześniej wcieliła się w rolę Alice w obsypanej nagrodami sztuce Patricka Maubera Bliżej, początkowo w Berkeley Repertory Theatre, a następnie w Los Angeles Mark Taper Forum. Jej kolejne dokonanie sceniczne to Antoniusz i Kleopatra w londyńskim Vanborough Theatre.
Gyllenhaal była jeszcze nastolatką debiutując w filmie fabularnym Kraina wód, u boku Jeremy Ironsa i Ethana Hawke. Później pojawiła się w błyskotliwej hollywoodzkiej satyrze Johna Watersa Cecil B. Demented, po której nastąpiła główna rola w thrillerze fantasy Donnie Darko.
W 1999 roku, nie przerywając kariery aktorskiej, Gyllenhaal otrzymała dyplom Columbia University, gdzie studiowała literaturę.

ORGAN FREEMAN (Lucius Fox)
Zdobył Nagrodę Akademii dla Najlepszego Aktora Drugiego Planu za rolę w filmie Clinta Eastwooda Za wszelką cenę, która przyniosła mu także Screen Actors Guild (SAG) Award oraz nominację do Złotego Globu. Wyróżniono go także trzema dalszymi nominacjami do Oskara - pierwszą za brawurowa interpretację postaci niebezpiecznego stręczyciela w nakręconym w 1987 roku dramacie Street Smart, której zawdzięczał także Nagrody Krytyków Filmowych Los Angeles, Nowego Jorku i Towarzystwa Narodowego, Independent Spirit Award dla Najlepszego Aktora Drugoplanowego, a także pierwszą nominację do Nagrody Złotego Globu. Drugą nominację do Oskara, obok Nagrody Złotego Globu i National Board of Review Award dla Najlepszego Aktora, przyniosła mu w 1989 roku filmie Wożąc panią Daisy, w którym powrócił do własnej, obsypanej nagrodami off-Broadwayowskiej interpretacji tej roli. Trzecia nominacja do Oskara wiązała się z udziałem w powstałym w 1994 roku dramacie Franka Darabonta 1994 Skazani na Shawshank, której wynikiem były również przyznane Freemanowi nominacje do Złotego Globu i SAG Award.
Poza udziałem w Mrocznym rycerzu Freeman zagrał także tego lata w thrillerze akcji Ścigani. Obecnie uczestniczy w realizacji wielu projektów: The Code; The Lonely Maiden, przy którym pełni również funkcję producenta, a także The Human Factor, gdzie zajmie się współprodukcją oraz zagra główna rolę Nelsona Mandeli u boku Matta Damona.
Z nowszych filmowych dokonań Freemana warto wymienić główne role w filmie Roba Reinera Choć goni nas czas, wraz z Jackiem Nicholsonem; Roberta Bentona Smaki miłości; Bena Afflecka Gdzie jesteś Amando?; Zabójczy numer; Lasse Hallströma Niedokończone życie, z Robertem Redfordem i Jennifer Lopez; Christophera Nolana Batman - Początek; filmie akcji Jet Li Człowiek pies, według scenariusza Luka Bessona; a także w komedii Bruce Wszechmogący oraz jego kontynuacji Evan Wszechmogący. Użyczył także swojego charakterystycznego głosu filmowi Steven Spielberga Wojna światów i nagrodzonemu Oskarem dokumentowi Marsz pingwinów.
Do wcześniejszych dokonań aktora należą: Suma wszystkich strachów, Bez przedawnienia, W sieci pająka, Siostra Betty, Dzień zagłady, Powódź; Stevena Spielberga Amistad, Kolekcjoner, Siedem, Clinta Eastwooda Bez przebaczenia, Glory, Wesprzyj się na mnie, Niespotykanie trzeźwy człowiek, Marie, Student, Harry i syn oraz Więzień Brubaker.
W 1993 roku Freeman zadebiutował jako reżyser filmem Bopha!, a wkrótce potem założył Revelations Entertainment. Wśród najnowszych produkcji tej firmy jest komedia Brada Silberlinga 10 Items or Less, w której Freeman gra główną rolę obok Paz Vega.
Urodzony w Memphis aktor rozpoczynał karierę na scenach Nowego Jorku w początkach lat 60., po krótkim epizodzie pracy jako mechanik w wojskowym lotnictwie. W latach 70. był już znaną w całym kraju osobowością telewizyjną, tworząc niezwykle lubianą postać Easy Readera w popularnym widowisku dla dzieci The Electric Company.
W latach siedemdziesiątych nadal kontynuował karierę sceniczną, zdobywając Nagrody Drama Desk i Clarence Derwent obok nominacji do Nagrody Tony za rolę w inscenizacji The Mighty Gents z 1978 roku. W 1980 został laureatem Nagród Obie za aktorski portret Szekspirowskiego antybohatera Koroliana na Festiwalu Szekspirowskim w Nowym Jorku oraz za udział w Matce Courage i jej dzieciach. Kolejną Nagrodę Obie przyniosła Freemanowi rola Posłańca w chwalonej produkcji Brooklyn Academy of Music sztuki Lee Breuera The Gospel at Colonus. W 1985 roku za tę samą rolę aktor otrzymał Drama-Logue Award. W 1987 Freeman stworzył sugestywna interpretację postaci Hoke Coleburna w wyróżnionej Nagroda Pulitzera sztuce Alfreda Uhry Wożąc panią Daisy, której zawdzięczał czwartą Nagrodę Obie. W 1990 roku Freeman wystąpił, obok Tracey Ulman, jako Petruchio w Poskromieniu złośnicy na Nowojorskim Festiwalu Szekspirowskim.
Powracając na scenę, Freeman występuje obecnie na Broadwayu wraz z Frances McDormand i Peterem Gallagherem w dramacie Clifforda Odetta Dziewczyna z prowincji, w reżyserii Mike'a Nicholsa.