.: KOMIKS :: USA :: TEEN TITANS :: ROK 2007 :: TEEN TITANS #44 :.
TEEN TITANS #44
Tytuł historii:Titans East Part 2 Miesiąc wydania: Kwiecień 2007 (USA) Scenariusz: Geoff Johns i Adam Beechen Rysunki: Tony Daniel Okładka: Tony Daniel, Jonathan Glapton i The Hories Tusz: Jonathan Glapton i Edwin Rosell Kolor: Richard i Tanya Horie Liternictwo: Rob Leigh Ilość stron: 32
Cytat numeru: Batgirl: ...He took me... drugged me... used me... like Terra... like Ravager... I remember it all now, Robin... and I'm going to kill Deathstroke for it.
Cyborg: You don't have to do this... You were one of us...
Risk: I was never one of you. Titans put each other back together, like they do for you all the time. You never tried to do that for me.
Batgirl: I beat you before. I'm better then you.
Ravager: Let's find out for sure, Bat-Bitch.
Match: You so ugly when you sleep, Wonder Girl... Me hate to look at you.
W Nowym Jorku Joe i Rose Wilson postanawiają wejść do tajemniczej wieży Tytanów, którą przed chwilą odkryli. W środku czeka na nich ojciec, Deathstroke. Rodzeństwo nie chce z nim nawet rozmawiać i od razu rusza do ataku.
Tymczasem, w Fortecy Supermana Wonder Girl budzi się ze snu. W oddali widzi chłopca przypominającego Superboya. Okazuje się, że jest to Match. Cassandra natychmiast rusza do ataku, jednak twór Agendy jednym ciosem powala dziewczynę na ziemię.
Kid Devil również nie znajduje się w lepszej sytuacji. Jest przywiązany do krzyża, natomiast Kid Crusader odprawia przed nim egzorcyzmy, mówiąc, że chce Eddiemu w ten sposób pomóc. Udaje mu się zmienić Devila z powrotem w człowieka. Następnie, ku przerażeniu Eddiego chwyta swój miecz...
Podczas gdy Robin stara się w jakiś sposób przemówić Batgirl do rozumu, rodzeństwo Wilsonów dzielnie stawia czoła swemu ojcu. Batgirl decyduje się wspomóc Deathstroke'a i atakuje Ravager. Tim krzyczy do Cassandry, by się opamiętała, jednak silny cios Slade'a ucisza Robina. Z tego momentu korzysta Jericho, który przebija klatkę piersiową swego ojca jego własnym mieczem.
Przykładowe Strony:
Innym Tytanom nie idzie wcale lepiej. Raven związana łańcuchami znajduje się w pokoju pełnym luster, natomiast Joker's Daughter i Riddler's Daughter bawią się jej emocjami, wywołując różne wizje. Z kolei Cyborg został przez Riska właściwie rozebrany na części pierwsze. W ich rozmowie Cody stwierdza, że tak naprawdę nigdy nie był jednym z Tytanów, po czym zadaje Vicowi kolejne mocne ciosy. Miss Martian jest torturowana przez Sun Girl i Inertię. Sun Girl stwierdza, że zarówno ona jak i Inertia są z przyszłości, w której Megan jest ich niewolnicą. Inertia dostaje informację, że Slade potrzebuje ich w Titans Tower, w Nowym Jorku. W okamgnieniu się tam przenoszą. Speedster wyłącza z gry Rose, zaś Sun Girl Joe. Następnie zarówno Sun Girl, jak Inertia i Deathstorke opuszczają wieżę. Robinowi udało się uwolnić ze swych więzów, jednak został od razu zaatakowany przez Batgirl. Tim, na wypadek gdyby Deathstroke ponownie zawładnął umysłem Ravager, sporządził antidotum. Szybko wbił strzykawkę w ciało Cassandry i poczekał na rezultat. Batgirl, pierwszy raz od długiego czasu ponownie była sobą, mogła kontrolować swe działanie. Teraz, jedynym celem Cassandry jest zabicie Slade'a Wilsona...
Po pierwszych numerach serii Robin w ramach OYL, większość fanów Uniwersum Batmana zastanawiała się zapewne, co takiego stało się z Cassandrą Cain, czyli z Batgirl. Nagle, z obrończyni dobra, stała się czarnym charakterem ,chcącym wrobić Tima Drake'a w liczne morderstwa oraz wypełnić kontrakt na zabicie Supergirl. Możliwe, że część fanów była z takiej ewolucji Cassandry zadowolona, jednak większość z pewnością złorzeczyła scenarzyście Robina, Adamowi Beenechowi za taką metamorfozę.
I oto w numerze 44 Teen Titans v3 Adam Beenech, który po historii Titans East zastąpi Geoffa Johnsa na stanowisku scenarzysty Tytanów, wyjaśnia całą sprawę. Przyznam się, że (choć niektórzy być może nie byli zdziwieni) byłem kompletnie zaskoczony tym, że za większość ostatnich czynów Batgirl odpowiada sam Deathstroke The Terminator, który dzięki użyciu swego serum zawładnął umysłem panny Cain, tak jak kiedyś władał poczynaniami swej córki Rose. Można być teraz pewnym, że Batgirl nie spocznie, dopóki Slade nie zginie z jej ręki. Przyznam jednak, że nie wierzę, by miała ona jakiekolwiek szanse na wygranie ze Sladem.
Warto jeszcze zauważyć, że jak już wcześniej wspomniałem, pierwszy raz u boku Geoffa Johnsa na stanowisku scenarzysty widnieje nazwisko Adama Beenecha. Jestem przekonany, że motyw z wyjaśnieniem historii Batgirl był właśnie jego pomysłem, za co nie pozostaje mi nic innego jak mu pogratulować. Ale, czy Adam miał jeszcze jakiś wpływ na historię przedstawioną w numerze 44? Na to pytanie nie umiem odpowiedzieć.
Natomiast co do samej historii... To jest o wiele lepiej niż było w poprzednim numerze. Dużo dramatyzmu, dobrej akcji i chyba właśnie to powoduje, że komiks czyta się w okamgnieniu. Scenarzyści postanowili dać wszystkim Tytanom jakąś swoją "drugą połowę", nemezis z którym każdy młodzieniec byłby w jakiś sposób powiązany. Dobre posunięcie moim zdaniem, gdyż właśnie to powoduje, że na twarzach naszych bohaterów można wczytać takie uczucia, jak strach, cierpienie, czy złość.
Można się bowiem tylko domyślać, co czuje Wonder Girl, gdy patrzy na Matcha, klona Superboya, którego stworzyła organizacja Agenda. Nie może jej być łatwo, gdy ktoś, kto chce ją zabić ma twarz jej ukochanego. Natomiast co do Matcha... To jak już napisałem w recenzji do poprzedniego numeru, Johns zmienił tą postać dosyć mocno w stosunku do tego, co mogliśmy zobaczyć w serii Superboy v3, gdy Match staczał pojedynki z Connerem. Teraz jego postać bardziej przypomina chodzące zombie, którego ciało jest w składzie rozkładu. Jego mowa także się zmieniła. Nie wypowiada już poprawnie skonstruowanych zdań. Teraz bardziej przypomina to mowę Kalego. Kid Devil i Kid Cruser to dwa przeciwieństwa, aczkolwiek niezbyt spodobała mi się ich relacja, ukazana w komiksie. Zbyt dużo też nie można powiedzieć o scenie, w której Raven jest "torturowana" psychicznie przez Joker's Daughter i Riddler's Daughter. Lepiej, mimo, że w zasadzie tylko na jednej stronie ukazani zostali Cyborg i Risk. W tej scenie widać już zupełnie, że Risk przeszedł na ciemną stronę mocy i ciężko będzie mu z niej wrócić. Ale czy ja mu się w zasadzie dziwię? Nie! Titans są sami sobie winni. Może gdyby nie pozostawili Cody'iego samemu sobie i zajęli się nim, tak jak nieraz robili to z innymi Tytanami, Risk walczyłby po stronie Teen Titans, a nie Titans West...
Tajemniczy jest także wątek Miss Martian z Sun Girl i Inertią. Dowiadujemy się bowiem, że Sun Girl, podobnie zresztą jak Inertia, jest z przyszłości. W przyszłości zaś, Megan jest ich niewolnicą... Przyznam szczerze, że zaciekawiło mnie to i mam nadzieję, że scenarzyści Tytanów (obojętnie, czy będzie to Johns, czy Beenech) wyjaśnią tą sprawę nieco dokładniej w kolejnych numerach.
No i na koniec Jericho/Ravager vs Deathstroke, bo w końcu na tych relacjach oparta jest cała historia. Tak jak przewidywałem, rodzeństwo Wilsonów odegrało o wiele większą rolę w tym numerze, niż w 43. Zarówno Joe jak i Rose nawet przez sekundę nie chcieli porozmawiać ze swym ojcem, tylko od razu ruszyli do ataku, radząc sobie nadspodziewanie dobrze. Swoją drogą, nie wiem czemu Slade był tak zaskoczony dobrym stylem walki Jericho, bo przecież nie jest to żadna nowość. Jeszcze przed swoją śmiercią ukazaną w Jericho Gambit, młodszy z synów Deathstroke'a pokazał nie raz, że umiejętności władania sztukami walki nie są mu obce.
Dziwi mnie jednak sama postawa Slade'a... Przez pierwsze 30 numerów serii Deathstoke: The Terminator nie mógł on wybaczyć sobie, że Joe musiał zginąć z jego ręki. No a tu, ni stąd ni zowąd traktuje Jericho tak, jakby nic się nie stało i toczy z nim zacięty pojedynek... No, ale już o krytyce zmian w postaci Deathstoke'a jakie ostatnio wprowadzili scenarzyści DC rozpisałem się w ostatniej recenzji, więc tutaj nie będę się powtarzał.
Trzeba też wspomnieć o mistrzowskim zagraniu i pewnym ukłonie Johnsa w stronę starszych fanów Titans, którzy dobrze pamiętają scenę z numeru 83 New Titans, którą sam Marv Wolfman określił jako "the most schocking last page in Titans history". Chodzi oczywiście o scenę, w której Deathstroke przebija mieczem swego syna, Jericho,. Johns pokazał analogiczną scenę, tylko ,że w niej Joe wbija miecz w klatkę piersiową swego ojca.
Co do postaci Robina w tym numerze... Trzeba przyznać, że scenarzyści posadzili go raczej na ławce rezerwowych. Bo gdyby nie serum, które spowodowało, że Batgirl ponownie mogła kontrolować swe poczynania, Tim nie odegrałby w tej historii znaczącej roli.
Rysunki Daniela jak zwykle na wysokim poziomie. A kiedy zarówno historia jak i rysunki stoją na wysokim poziomie, to sam komiks nie może być zły. W związku z czym stawiam mu ocenę 5+ i liczę, że po przeczytaniu numeru 45 będę mógł ocenić go na 6!
