.: KOMIKS :: USA :: DETECTIVE COMICS :: ROK 2006 :: DETECTIVE COMICS #824 :.
DETECTIVE COMICS #824
Tytuł historii:Night of The Penguin Miesiąc wydania: Grudzień 2006 (USA) Scenariusz: Paul Dini Rysunki: Don Kramer Okładka: Simone Bianchi Tusz: Wayne Faucher Kolor: John Kalisz Liternictwo: John J. Hill Ilość stron: 32
Pingwin złapał Batmana i powiesił go nad basenem pełnym wygłodniałych fok. To nie stanowi dla bohatera żadnej przeszkody - uwalnia się z pułapki i pokonuje ochroniarzy Pingwina. Batman chce go aresztować, ale ten dowodzi, że nie popełnił żadnego przestępstwa i mówi, że od początku wiedział, iż bohater zdoła się uwolnić z pułapki. Pingwin mówi swojemu opozycjoniście, że jest czysty prawnie i nie może mu nic zarzucić. Mroczny Rycerz nie potrafi uwierzyć w słowa Oswalda. Mimo to Cobblepot daje mu zaproszenie na jutrzejsze otwarcie Iceberg Lounge żeby sam się przekonał, że mówi prawdę.
Następnego wieczora Batman pod postacią Wayne'a udaje się na otwarcie z dziewczyną, którą załatwił mu Alfred. Jego partnerka jest tak pochłonięta plotkowaniem przez komórkę, że nie zwraca na niego żadnej uwagi. Na przyjęciu jest również Lois Lane, która pisze sprawozdanie z otwarcia dla Daily Planet. Dwójka zauważa, że właśnie przyjechał Riddler i wraz z Pingwinem udaje się na zaplecze. Bruce chce się przysłuchać ich rozmowie, ale w tej samej chwili jego partnerka przypomina sobie o nim i zabiera go w inne miejsce. Wayne jest świadkiem rozgrywki pokera, którą wygrywa Mr. Zzz.
Pomimo, że mężczyzna wygląda na pół przytomnego i nie zwraca żadnej uwagi na komentarze przeciwników, wygrywa każdą partię i bardzo szybko się bogaci. Tymczasem Lois podsłuchuje rozmowę Nygmy i Cobblepota. Pingwin ma zamiar otworzyć sieć ekskluzywnych restauracji w całych Stanach.
Przykładowe Strony:
Bruce stwierdza, że nie ma żadnych powodów by dalej się kręcić na przyjęciu i gdy chce już wyjść, słyszy krzyk Pingwina. Wszystko przez pana Zzz, który wygrywając każdą partię pokera powoduje, że Pingwin traci pieniądze, które włożył w otwarcie, a to przekreśla jego plany otworzenia sieci restauracji. Skanując głowę podejrzanego pokerzysty, Bruce zauważa, że Zzz ma umieszczoną specjalną kamerę. Wayne dzwoni do Zatanny i wypytuje ją o najlepszych iluzjonistów i im podobnym. Zatanna podaje jedno nazwisko - Art Wiener, którego nie widziano od paru tygodni.
Gdy pan Zzz opuszcza restaurację ze wszystkimi pieniędzmi Pingwina, Batman podąża za nim. Śledząc go, dostaje się do kryjówki gdzie pokonuje Zzz i jego współpracowników. Odnajduje również Wienera, którego oszuści wykorzystywali do zdobywania pieniędzy. Batman oddaje pieniądze Pingwinowi i ma nadzieje, że ten nie będzie już popełniać przestępstw.
Od czasu interpretacji postaci Oswalda Cobblepota przez Burgessa Mereditha w bat-show z lat 60., Pingwin jest (i zapewne będzie jeszcze na długo) najciekawszym adwersarzem Batmana funkcjonującym po stronie prawa. I tak przedstawiają go Paul Dini i pół-regularni artyści Don Kramer i Wayne Faucher. Ponowne otwarcie Iceberg Lounge stwarza tyle pomysłów na jeden numer, że ten zeszyt można nazwać mieszanką wszystkiego; mamy tutaj dziennikarskie śledztwo, miliardera z wyjątkowo nudną kokietką, dwójkę (znienawidzonych niegdyś) pomyleńców, no i przede wszystkim misterium kryminalne. Nie wiem za bardzo, czemu tak dużo miejsca Dini poświęcił Lois (której rola skończyła się wraz z podsłuchaniem rozmowy Riddlera z Pingwinem), niemniej jednak jestem bardzo zadowolony z występu Zatanny, gdyż dowodzi to zmian w osobowości Bruce'a. Dzięki temu fragmentowi udowodniono nam, że Bruce potrafi wybaczyć swym starym kumplom z JLA, który zrobili mu straszne świństwo podczas Identity Crisis. Cieszy również kooperacja Pingwina z Riddlerem, zreformowanych (ale czy aby na pewno?) batłotrów. Co za niesamowita ironia - niegdyś dwóch odmieńców z najwyższej półki Galerii Łotrów Batmana staje się powoli duetem, który (kto wie) powoli zacznie przejmować władzę w gotyckim, amerykańskim molochu. Do tego przedstawienie Oswalda nie jako sprawcy zbrodni, a jej ofiarę, potrafi zaskoczyć potencjalnego czytelnika. Mimo to Dini nie wykorzystał do końca potencjału historii - czytelnik nie ma wrażenia czytania czegoś wyjątkowego i niepowtarzalnego i z trudem będzie pamiętał o tym zeszycie za (powiedzmy) 5 lat. Wybrednego czytelnika z pewnością zirytuje gafa liternika na podkoszulce Oswalda.
Koniec końców jest to jednak solidna historia, z masą wątków i postaci. Do tego zadowoleni będą ci, co lubią czytać historie o Bruce'ie Waynie'ie, aniżeli o Batmanie. Pomimo niedoróbek i pewnych wpadek Detective Comics Diniego to obecnie mój ulubiony z battytułów, który nie dość, że interesuje fabularnie, to potrafi inteligentnie rozśmieszyć.
