.: KOMIKS :: USA :: MINISERIE :: BATMAN: THE WIDENING GYRE #4 :.
BATMAN: THE WIDENING GYRE #4
Tytuł historii:The Centre Cannot Hold Miesiąc wydania: Luty 2010 (USA) Scenariusz: Kevin Smith Rysunki: Walt Flanagan Okładki: Bill Sienkiewicz; Gene Ha Tusz: Art Thibert Kolor: Art Lyon Liternictwo: Jared K. Fletcher Ilość stron: 32
Cytat numeru: Baphomet: I wanna keep it. As a kinda... well, a trophy, I guess. Probably sound like a dork, Don't I?
Batman (w myślach): He doesn't realize he's talking to the guy with the giant penny in his subterranean room.
Crazy Quilt, ślepy złoczyńca, który zabija ludzi wydłubując im oczy, po raz kolejny terroryzuje Gotham. Jego karykaturalny wygląd skłania Batmana do sięgnięcia pamięć w przeszłość i przypomnienia sobie czasów gdy wielu zabawnych złodziei działało w mieście, tylko po to by przykuć uwagę Mrocznego Rycerza, nie czyniąc przy tym nikomu krzywdy. Pierwszym, który zaczął zabijać swoje ofiary był Joker. Crazy Quiltowi również wiele lat zajęło by ludzie zaczęli go brać na poważnie. Nietoperz nie żałuje ślepego przestępcy i próbuje go dopaść za wszelką cenę. W tych łowach pomaga mu Baphomet. Początkowo Quiltowi udaje się oszołomić nowego pomocnika Batmana, lecz po chwili czarny charakter zostaje powstrzymany. Patrząc na działania Baphometa Bruce Wayne zauważa jego podobieństwa do Jasona Todda, Tima Drake'a czy nawet Supermana.
Po udanej walce bohaterowie dzielą się wrażeniami. Baphomet niczym nie skrępowany zdejmuje swoją maskę. Batman uznaje, że to za wcześnie na takie zacieśnienie relacji i znika niezauważony.
Chwilę później Bruce rozmawia w bat-jaskini o tej sytuacji ze swoją dziewczyną. Silver nie uznaje zdjęcia maski za poważny krok. Nie podoba jej się natomiast, że nie spędza już czasu ze swym chłopakiem na wyspie. Bruce uzasadnia to tym, że nie byli tam sami, gdyż słyszał ich Aquaman.
Przykładowe Strony:
Dyskusję przerywa wspomnienie Wayne'a o walce u boku Outsiders. Z pomocą Metamorpho Nietoperz bez problemu poradził sobie ze złapaniem przestępców, nawet mimo tego, że na starcie z wrogiem spóźnił się Nightwing. Jednak Nightwingowi podobała się idea Batmana nie będącego samotnym wojownikiem, a częścią zespołu.
Po chwili jednak Bruce wraca myślami do jaskini, gdy Silver chwali jego dokonania pisarskie. Okazuje się, że Wayne prowadzi dzienniki, spisując wszystkie swoje przeżycia walki. Dziewczyna chwali go, że potrafi bardzo dobrze pisać i powinien to jakoś wykorzystać, nie tworząc tylko "do szuflady". Wayne jednak odmawia i szybko zmienia temat rozmowy. Silver mimo wszystko chowa jeden z dzienników do swojej torby.
Tej samej nocy Batman nakrywa Catwoman na rabunku. Okazuje się jednak że bohaterka celowo włączyła alarm w swojej własnej posiadłości, aby mieć chwilę sam na sam z Mrocznym Rycerzem i wypadać go o jego dziewczynę. Catwoman boi się, że to poważny związek. Myśli ona, że w Silver najbardziej pociągającym jest fakt, iż Cloud zna prawdziwego Bruce'a Wayne'a, z kolei Catwoman posiada tą przewagę, iż dobrze rozumie prawdziwego Batmana. Po dłuższym monologu Kobieta Kot ze łzami w oczach zdejmuje swoją maskę i próbuje zadać pytanie czy Bruce kocha Silver. Nie dane jest jej jednak dokończyć, gdyż natychmiast łączy się w namiętnym pocałunku z Batmanem.
To nie jest komiks superbohaterski. Na pewno nie w standardowym tego słowa powiedzeniu. Do tej pory była może jedna, maksymalnie dwie, fabularnie uzasadnione walki czy sceny akcji. Mimo że w każdym numerze można zaobserwować nawet dwa pojedynki, to są one całkowicie nieistotne i na całe szczęście scenarzysta ogranicza je do jak najmniejszej ilości kadrów.
Czego dotyczy najnowsza seria popularnego filmowca? To całkiem niezły tytuł skupiający się głównie na życiu prywatnym, zarówno Batmana jak i Bruce Wayne'a. W najnowszym numerze wprowadzono niezbyt świeży, ale regularnie męczony wątek tego, która z tożsamości jest tak naprawdę prawdziwa. Miejmy nadzieję, że Smith poprowadzi ten aspekt w ciekawy, nieliniowy sposób.
I jeszcze odnośnie stałego wylewaniu szlamu na rysownika, dzisiaj dla odmiany nie będę tylko narzekał, ale wskażę też sensowną drogę twórcom. Panowie z wydawnictwa, wylejcie Flanagana i zatrudnijcie Guillema Marcha. Aktualny rysownik "Syrenek" idealnie nadawałby się, do takiej czułej, uczuciowej serii. Karykaturalne miny, czy spiczaste piersi autorstwa aktualnego artysty wyglądają co najmniej nieciekawie.
Słowem podsumowania muszę tylko powiedzieć, że seria mnie zaskoczyła. Po zapowiedziach, nowej postaci, mrocznych okładkach i mocnym początku spodziewałem się poważnego kryminału, krwawego i pełnego napięcia. W rzeczywistości Widening Gyre to radosna opowiastka o miłości, utrzymana w lekkiej, lecz mało śmiesznej konwencji. Opowieść cierpi najbardziej na tym, że nie może się na dobre oderwać od panów w śmiesznych kostiumach i makabrycznych morderstw, zamiast skupić się na relacjach damsko-męskich. Cóż, może nie tego chcą miłośnicy Batmana, ale Kevin Smith to nie jest twórca dla każdego.
