.: KOMIKS :: USA :: BATMAN :: ROK 2009 :: BATMAN #691 :.
BATMAN #691
Tytuł historii:Long Shadows, Conclusion: Two Knights. Two Faces. Miesiąc wydania: Wczesny grudzień 2009 (USA) Scenariusz: Judd Winick Rysunki: Mark Bagley Okładka: Tony Daniel Tusz: Rob Hunter Kolor: Pate Pantazis Liternictwo: Jared K. Fletcher Ilość stron: 32
Dwie-Twarze w brutalnym stylu próbuje uzmysłowić nowemu Batmanowi, że prawdziwego Batmana nie da się zastąpić. Nie wystarczy założyć stroju i peleryny, by zostać bohaterem. Dick pod wpływem zatrutych strzałek, którymi został trafiony na początku walki, nie rozpoznaje, że jego przeciwnikiem jest Dwie-Twarze, dopóki ten mu tego nie wyjawia.
Harvey dobrze znał Batmana i wie, co to znaczy nosić "maskę", dlatego jak tylko zobaczył, że po powrocie, pozostający zawsze w cieniu Nietoperz stał się medialną dziwką, a na dodatek walczył w inny sposób i, co gorsza, uśmiechał się, wiedział, że coś jest nie tak. Jednak ostateczną pewność uzyskał po tym, jak dostał się do jaskini. Miejsce, gdzie powinien być Batman, zostało przez niego opuszczone i to był ostateczny dowód, że Batmana już nie ma. Prawdziwy Batman nigdy by nie dopuścił do tego, by ktoś się włamał do jaskini, a już od lat przy pomocy różnych telepatów czy innych osób obdarzonych niezwykłą mocą Dent tego próbował. Mimo to, zawsze ponosił porażkę - aż do tej chwili.
Przykładowe Strony:
Dick jednak cały czas twierdzi, że jest prawdziwym Batmanem, ale wtedy w jaskini Harvey dostrzega kogoś innego w przebraniu Nietoperza. Zaskoczony takim obrotem spraw Dwie-Twarze zaczyna strzelać na oślep, a wtedy do akcji wkracza Batman i tak jak zawsze, także i tym razem powstrzymuje złoczyńcę. Po tym starciu Dent nie ma już wątpliwości, że to prawdziwy Batman, który po prostu się zmienił.
Jak się okazuje, to Alfred pośpieszył z pomocą Dickowi i wystrzelił w niego ampułki z adrenaliną, które pomogły mu się pozbierać i pokonać Dwie-Twarze. Jednak bohaterowie wiedzą, że ostatnio mieli wiele szczęścia i że więcej nie mogą sobie pozwolić na takie ryzyko, dlatego postanawiają całkowicie opróżnić jaskinię.
Podczas transportu Dwóch-Twarzy do Blackgate na drodze pojawia się grupa zbiegów z Arkham, którzy pracują teraz dla Black Mask. Po odbiciu Denta, Black Mask składa mu propozycję współpracy, ale Harvey woli dobrowolnie opuścić Gotham, niż zostać czyimś podwładnym.
Tymczasem w jaskini Alfred i Dick zaczynają demontować cały sprzęt, tak by pozostała ona taka, jak za pierwszym razem, kiedy znalazł ją Bruce. Jednak kiedy Dick rozpoczyna demontowanie gablot ze swoim starym strojem Robina, odnajduje ukryty dysk z danymi. Po jego odtworzeniu, ku swojemu zdziwieniu, Grayson odkrywa, że są na nim informacje dotyczące śmierci jego rodziców.
Decydujące starcie Batmana i Dwóch-Twarzy to, zwłaszcza na początku, prawdziwa przyjemność dla czytelnika. Zazwyczaj w przypadku komiksów o superbohaterach kibicuje się pozytywnemu bohaterowi, ale po ostatnich wydarzeniach miałem promyk nadziei, że być może Harveyowi uda się wybić Dickowi z głowy tę całą zabawę z Batmanem. Tak się jednak nie stało, bo nie należy nie doceniać Alfreda, który po raz kolejny pokazał, że zawsze służy nieocenioną pomocą i że bez niego Dick wiele jako Batman by nie zdziałał.
Chociaż zakończenie głównego wątku historii Long Shadows wypadło dobrze, to prawdziwą bombę twórcy zostawili na koniec i teraz pozostaje tylko czekać, jak zostanie ona wykorzystana, bo niewątpliwie ma wielki potencjał, ale też, znając ostatnie szalone pomysły twórców, może to być bardzo niebezpieczny temat.
Co do tego komiksu miałem ogromne obawy. Winick już nie raz podniósł ciśnienie czytelnikom Batmana, a teraz wszystko znów wskazywało na coś niedobrego. Złe myśli nachodziły mnie na widok Two-Face'a w kolorowym stroju Batmana. Całe szczęście, wszystko okazało się chwytem, który na dodatek całkiem nieźle wyszedł. Wizja Dicka pod wpływem narkotyków wypadła nieźle, a dalsze wydarzenia są bardzo interesujące. Co prawda wątek "ile to ja razy nie próbowałem się dostać do jaskini, ale dopiero teraz udało mi się, bo wiem, że teraz jest inny Batman" jest dosyć naiwny i brzmi śmiesznie jak na obecne czasy, ale samo zainteresowanie Denta zachowaniem Nietoperza było dobrym i ciekawym wątkiem (moim zdaniem, gdyby odjąć te wszystkie niedociągnięcia ogółu fabuły tej historii, to dostalibyśmy dużo lepszy komiks). Inną, bardzo fajną rzeczą w tym numerze jest współdziałanie Batmana z Alfredem, który po raz kolejny pokazał swe umiejętności aktorskie. Poza tym, same rozmowy między Dickiem a Alfredem wprowadzają bardzo dobry klimat do komiksu i wciągają. Finał numeru wygląda dosyć interesująco (i zaskakująco!), oby tylko twórcy dobrze go wykorzystali.
Jeśli chodzi o stronę artystyczną, to rysunki teoretycznie są w porządku, komiks jest miły w odbiorze, ale Bagley zdecydowanie pasował mi bardziej w Ultimate Spider-Man. Nie sądzę, by jego kreska pasowała do Batmana.
