Cyrk. Latający Graysonowie wykonują niezwykłe akrobacje na trampolinie. Dick Grayson myśli właśnie o tym, co robi. "Powinienem już nie żyć. Ale tak nie jest. Oni wciąż są przy mnie. Zawsze mnie złapią. Mama i tata. Zawsze mnie złapią. Zawsze są przy mnie. Czuję, że latam".
Tymczasem dziennikarka Vicki Vale, ubrana jedynie w koronkową bieliznę, przygotowuje swój kolejny felieton do gazety nagrywając wszystko na dyktafon umieszczony w uchu. Pijąc drinka, prowadzi wywód na temat Supermana i Batmana. Wyraźnie zazdrości mieszkańcom Metropolis obiektu westchnień wielu kobiet, czego nie może powiedzieć o Batmanie. Uważa go za szaleńca ubranego w idiotyczny kostium drakuli, który wywala przez okna podobnych sobie świrów. "Ale mamy za to Bruce'a Wayne'a w Gotham. Bruce Wayne. Bogaty niczym Howard Hughes... a wygląd? Proszę, nie zaczynajcie. To najgorętszy facet pod słońcem. Jest niczym magnes dla kobiecych ciał". Mowę przerywa dzwonek. Vicki jest zirytowana głośnością dzwonka u drzwi. "Dlaczego tak cholernie głośno? Co jest z tym miastem nie tak? Oprócz lewitującego człowieka-myszy, który nie potrafi latać, rzecz jasna". Okazuje się, ze to Alfred- kamerdyner Bruce'a Wayne'a. Lokaj informuje ją, że Wayne na nią czeka i czy będzie dziś dostępna. Felietonistka prosi go, by zaczekał chwilę, po czym szybko biegnie do szafy i zaczyna rzucać ubraniami. Jest podekscytowana na myśl o randce z Bruce'em Wayne'em. Mija dużo czasu, zanim Vicki wybiera ostateczną kreację. Reporterka wychodzi w pięknej sukni galowej. Gdy Alfred i Vicki są już w samochodzie, ten informuje ją, że pojadą do cyrku, gdzie czeka Bruce. Dla felietonistki to jednak nie ma znaczenia - ważne, że ma randkę z Bruce'em Wayne'em. "Mam z nim randkę. Jak bardzo jest to bombowe?".
Parę chwil później Vicki jest już w cyrku i spotyka się z Bruce'em. Oglądają wyczyny latających Graysonów. Nagle chłopiec spada z trampoliny wprost na publiczność. Ludzie na widowni są święcie przekonani, że stała się tragedia. Vicki popada w panikę. "Nie martw się, kochanie. Ten dzieciak wie, co robi" mówi Bruce. I ma rację - Dick wyciąga ze swego stroju linę z harpunem. Wyrzuca ją w stronę trampoliny, o którą się cudem zaczepia. Szybko wdrapuje się na zaczepkę i skacze w stronę drabiny. "Więc, dlaczego miałeś na niego oko?" pyta się Vicki Wayne'a. "Mam oko na talenty" odpowiada miliarder. Reporterka jest całkowicie zapatrzona w przystojnego bogacza i wciąż nie może uwierzyć, że ma z nim randkę.

Przykładowe Strony:

Graysonowie wychodzą na środek sceny. Reflektory pokazują tylko ich. "Panie i panowie, LATAJĄCY GRAYSON'OWIE!" krzyczy speaker. Nagle rozlegają się dwa ciche dźwięki strzałów. Dick spogląda za siebie. Jego rodzice leżą na ziemi, martwi od jednego strzału w głowę. "Nie rozumie" myśli Bruce. "Nie potrafi zrozumieć. Ja nie mogłem, gdy mi się to przydarzyło. Nie mogę zrozumieć, dlaczego akurat jego to spotkało. Nie mogę wiedzieć. Jeszcze nie teraz. Ale wiem, co to znaczy: Chłopiec wszedł do mojego świata. I nigdy go nie zostawi. Nie można od niego uciec. Nie ma z niego wyjścia ". Bruce wykorzystuje panikę tłumu i wielkie zaskoczenie swojej dziewczyny. Ucieka i przebiera się w strój nietoperza.
W cyrku rozlega się panika. Wszyscy chcą wyjść z namiotu. To doskonała okazja na ucieczkę dla mordercy. Zauważa go Batman, który rzuca w batarangiem nasączonym trucizną węża. Paraliżuje całkowicie bandziora, pozbawiając go przytomności. Po przyjrzeniu mu się dokładniej, Nietoperz rozpoznaje w nim Jocko-boya Vanzetti'ego. Facet od brudnej roboty. Pracuje na zlecenia; niezbyt stronniczy. Mroczny Rycerz zostawia roztrzęsionego i przerażonego kryminalistę. "Najpierw... dzieciak. Dick Grayson. Lat dwanaście".
Vicki chce podejść do chłopca, ale przeszkadza jej w tym policjant. "Przeżył piekło! Spójrz na niego, na miłość boską! On musi iść do szpitala". Policjant mówi lakonicznie, że chłopak jest w dobrych rękach. Argument ten jednak nie trafia do reporterki, która zaczyna się szarpać z gliną. Stróż prawa ma już tego dosyć i bez żadnych skrupułów uderza pięścią w twarz z wielką siłą. Gdy się podnosi, policjanci wyjeżdżają wraz z chłopcem radiowozem. Felietonistka nie daje za wygraną - Mówi Alfredowi, że siada za kółkiem. Kamerdyner protestuje, ale to na nią nie działa. Wraz z nim podąża za radiowozem.
Policjanci trzymają Dicka w radiowozie, by im nie uciekł. Chłopak pamięta, jak rodzice mu mówili, by ufać policjantom i nie bać się ich. "Moi rodzice zostali zamordowani. Byłem tam. Widziałem zabójcę. Mogę go zidentyfikować". Policjantów jednak to nie obchodzi, gdyż mają inne plany.
Vicki próbuje jednocześnie prowadzić i robić zdjęcia. Nie ma dla niej sensu zachowanie policjantów. Są przecież w lesie. Powinni szukać zabójcy rodziców tego chłopaka. Nagle kobieta zauważa nietoperza. "Nienawidzę tego miasta. Nienawidzę nietoperzy. Są obleśne". Spogląda na księżyc. Na niebie jest cało stado tych gryzoni.
Radiowóz się zatrzymuje. Wypuszczają chłopaka i każą mu klękać. Mają w rękach pałki. Już mają zamiar się na nim znęcać i katować. Nagle podlatuje do nich chmara nietoperzy. Jednego z policjantów atakują dotkliwie. "Wiedziałem, że gliny zabiorą chłopaka do lasu. Więc użyłem mojej akustyki. Nietoperze lubią dźwięk. Lubię nietoperze". Mrożącą krew w żyłach scenę oglądają Viki i Alfred. Mężczyźni, którzy wyszli cało ze spotkania z nietoperzami chcą odjechać, zostawiając swego biednego kolegę. "Wszyscy na miejscach". Nagle podjeżdża batmobil, który z całą siłą uderza o policyjny wóz. Rozrywa go na pół. Z demonicznego samochodu wychodzi jeszcze bardziej przerażający Batman. Łapie chłopca za kostium - "Baczność, żołnierzu. Zostałeś właśnie powołany. Powołany na wojnę".