DC Comics sfałszowało głosowanie fanów, aby upewnić się, że Jason Todd zostanie zabity?
Nie

DC Comics na stałe zapisało się w historii dzięki 247. numerowi „Batmana” z 1988 roku (autorstwa Jima Starlina, Jima Aparo i Mike’a DeCarlo). W numerze Jason Todd zostaje zdradzony przez własną matkę i brutalnie pobity łomem przez Joker.

Następnie złoczyńca zamyka Jasona i jego matkę w magazynie z bombą. Jason wykorzystuje resztki sił aby uwolnić matkę, a ona, zmartwiona swoją zdradą, postanawia pomóc Jasonowi w ucieczce…

Czy zakazano udziału postaci Two-Face w komiksach z Batmanem ze względu na Comics Code?
Nie

Two-Face nie zawsze były tak istotną częścią mrocznej wrogów Batmana. W rzeczywistości Harvey Dent był prawie całkowicie nieobecny w DC Comics przez ponad dekadę. Po debiucie w „Detective Comics #66” w 1942 roku, postać pojawiła się tylko kilka razy w latach czterdziestych i pięćdziesiątych, zanim całkowicie zniknęła. Można się spotkać z informacjami, że za taki stan rzeczy odpowiadało wprowadzenie Comics Code Authority. Brutalny i ohydny złoczyńca wydawać by się mógł idealną ofiarą kontroli CCA.

Jednak tak samo jak w przypadku Catwoman (której sytuacja była omawiana wcześniej) było z Two-Face’em.

Czy Julius Schwartz został zaangażowany do napisania scenariusza do jednej z czaro-białych historii z „Batman: Black and White”?
Tak

Wieloletniemu redaktorowi DC Comics Juliusowi Schwartzowi przypisuje się autorstwo tylko trzech pełnych komiksowych scenariuszy.

Historię Johnny’ego Thundera z one-shota „Big All-American Comic Book”, który Schwartz napisał pod nazwiskiem Johna B. Wentwortha, który był jednym ze scenarzystów w tym okresie. Nieopublikowaną historię o Green Lanternie, która w końcu została wydrukowana w „The Amazing World of DC Comics #3” (cały numer poświęcony Juliusowi Schwartzowi). Schwartz napisał także niezidentyfikowaną historię serii „Foley of the Fighting Fifth”.

Przez lata Schwartz przepisał wiele scenariuszy, niekoniecznie własnego autorstwa i podsuwał liczne wątki, ale przy większości prac nie był uwzględniany jako autor.

Czy zakazano udziału postaci Catwoman w komiksach z Batmanem ze względu na Comics Code?
Raczej nie.

Lata 50. nie były dobrym okresem dla komiksów. Wydano wtedy „Seduction of the Innocent” Fredrica Werthama, który oskarżał przemysł komiksowy o wspieranie przestępczości nieletnich i inne zniewagi.

Publikacja wywołała panikę. Odbyły się przesłuchania w Senacie, a ostatecznie doprowadziła ona do stworzenia Comics Code Authority, drakońskiego zbioru przepisów dotyczących tego, co było – a przede wszystkim co nie było – dozwolone do druku na łamach komiksów.

Panuje powszechne przekonanie, że wśród zakazanych rzeczy grzesznych i moralnie nagannych znalazła się Catwoman. Ponieważ nigdy nie została ukarana za swoje zbrodnie, i sprawiła, że te zbrodnie wyglądały fajnie, i na dodatek flirtowała z Batmanem, została zakazana przez CCA i odłożona na półkę do lat sześćdziesiątych.

Czy superbohaterowie mają maski z pustymi oczami, przez błędny pogląd Lee Falka na temat greckich posągów.
W zasadzie tak.

Wielu fanów zapewne zadawało sobie pytanie, „Dlaczego superbohaterowanie rysowni są tak, że w maskach mają puste białe oczy bez źrenic?”.

Taki styl z białymi oczami dotyczy większości superbohaterów, w tym Batmana. Wizerunek ten utrwalił również serial animowany „Batman: TAS”. Niewątpliwie taki efekt robi wrażenie w przypadku superbohaterów, ale też tworzy pole do żartów.

Czy francuskie komiksy potajemnie utrzymywały historie z Batmanem po tym, jak naziści zakazali wydawania większości amerykańskich komiksów podczas II wojny światowej?
Tak

Jeszcze przed przystąpieniem Stanów Zjednoczonych do II wojny światowej nazistowskie Niemcy pozostawały w rywalizacji z amerykańską popkulturą. W 1940 roku Jerry Siegel i Joe Shuster specjalnie przygotowali komiks pokazujący, jak Superman zakończy wojnę, i III Rzesza NIE była z tego powodu zadowolona. Kiedy więc Niemcy szybko wkroczyły do ​​Francji w 1940 roku, wstrzymały import prawie wszystkich amerykańskich postaci komiksowych (tu i ówdzie zrobiono kilka wyjątków).

Czy Starro rozdzielający się na mniejsze przyczepiające się do twarzy został po raz pierwszy przedstawiony na okładce Briana Bollanda do „Justice League of America #190”?
Tak

Pierwsza praca Briana Bollanda dla DC była dla redaktora Jacka Harrisa pod koniec 1970 roku i była to świetna okładka do „Green Lantern #127”. Ta okładka była tak niesamowita, że ​​oczywiście ludzie w DC szybko ustawiali się w kolejce, aby dać Bollandowi więcej zleceń. Szybko zrobił jeszcze dwie okładki do serii „Green Lantern”, a potem zrobił dwie okładki do „Justice League of America” pod koniec 1980 roku, w tym kultową okładkę do „Justice League of America #190”.

Czytaj dalej →

Czy po wyrażeniu zgody na wykorzystanie przez DC jednej ze swoich prac jako okładki do wydania „Birds of Prey”, Alex Toth odmówił podpisania formularza autoryzacji płatności, więc musiano zmienić okładkę?
Tak

Alex Toth po raz pierwszy narysował Black Canary, kiedy ta została honorowym gościem Justice Society in „All Star Comics #38”.

Później narysował legendarną historię Black Canary (do scenariusza Denny’ego O’Neila) w „Adventure Comics #418”.

Czytaj dalej →