Czy zespół kreatywny „Batman and the Outsiders” został zmieniony przed premierą pierwszego numeru?
Tak

W 2003 roku zakończyły się serie „Young Justice” i „Titans”, a w ich miejsce pojawiły się dwie nowe serie autorstwa Geoffa Johnsa i Judda Winicka (dwóch głównych graczy w DC w tamtym czasie). „Teen Titans” autorstwa Johnsa i Mike’a McKone (z udziałem głównych bohaterów Young Justice) oraz „Outsiders” Winicka i Toma Raneya (z Nightwingiem i Arsenalem z Titans, odpowiedzialnych za nowy rodzaj zespołu superbohaterów od tajnych operacji). Winick pozostał w „Outsiders” przez cztery lata, a kiedy odszedł, Batman dołączył do zespołu i przejął dowodzenie.

Czy Talia od początku miała być córką Ra’s al Ghula?
Nie

Nie zawsze docenia się pracę redaktorów naczelnych, którzy jak pokazuje historia czasami drobnymi zmianami mieli znaczący wpływ na komiksowych bohaterów. Tak było zwłaszcza w okresie, gdy cały scenariusz był gotowy z góry, a scenarzysta, nawet nie wiedział, kto będzie rysował. W obu przypadkach scenarzysta i rysownik rozmawialiby bezpośrednio ze swoim redaktorem, a nie ze sobą. Tak więc redaktor pracował jednocześnie ze scenarzystą i rysownikiem, aby osiągnąć ostateczny cel, jakim było wydanie komiksu.

Czy historia z Batmanem z „Detective Comics #460” zainspirowała fabułę filmu „Speed”?
Nie

W 1976 roku na łamach „Detective Comics #460” ukazała się historia autorstwa Boba Rozakisa i Michaela Uslana z rysunkami Erniego Chana.

W „Slow Down — and Die!” komisarz Jim Gordon jedzie do domu, kiedy zostaje ostrzeżony przez radio, że w jego samochodzie jest bomba, a jeśli będzie jechał poniżej 50 mil na godzinę, wybuchnie (eksploduje również, jeśli odepnie pas bezpieczeństwa).

Czy Batman został zmuszony do zakończenia współpracy z Conradem Hiltonem?
Nie

W latach 60-tych wraz z premierą serialu z Adamem Westem w USA zapanowała „Bat-Mania”. Jednym ze stałych elementów telewizyjnej produkcji były gościnne występy gwiazd, nie tylko w rolach złoczyńców, ale także w epizodach podczas tzw. scen „Batclimb”.

Popularność serialu doprowadziła do wznowienia pasków komiksowych z Batmanem (wydawanego wcześniej przez kilka lat w latach 40.), w których kontynuowano pomysł z gościnnym występem słynnych osób, począwszy od Conrada Hiltona.

Czy Mort Weisinger próbował udowodnić, że Bob Kane tak naprawdę nie rysował swoich komiksów o Batmanie, kiedy w 1948 roku Kane na swojego rysownika widmo wybrał Lew Sayre Schwartza?
Tak

Większość rysunków do komiksów z Batmanem w latach 50. i 60. była podpisana „Bob Kane”, ale oczywiście nikt nie wierzył, że Bob Kane robił to wszystko sam. Jak się okazało, w połowie lat pięćdziesiątych Kane w ogóle tego nie robił, a Sheldon Moldoff wykonywał CAŁĄ pracę przypisywaną Kane’owi. Redakcja DC wiedziała, że Kane nie mógł robić wszystkiego, ale w tym czasie nikt tak naprawdę nie troszczył się o to, by przyjrzeć się temu bardziej. Zmiany zostały wprowadzone dopiero wtedy, gdy DC najpierw ustaliło, że Kane będzie mniej pracował nad serią, a następnie w końcu w 1967 roku wypracowano umowę, że przestaną kupować więcej rysunków od „Kane’a”.

Czy Julius Schwartz postanowił zadrwić z nieumiejętności wprowadzenia przez Boba Kane’a poprawek do rysunków, które ten twierdził, że są jego autorstwa?
Tak

W 1964 roku Julius Schwartz przejął obowiązki redaktora serii „Batman” i „Detective Comics” od Jacka Schiffa i nalegał, aby warstwa graficzna została zmodyfikowana, aby była bardziej nowoczesna, i ostatecznie Schwartz i DC wypracowali umowę, zgodnie z którą „Kane” po prostu zrobił więcej warstwy graficznej.

Czy Joe Giella pomógł współtwórcy Batmana, Bobowi Kane’owi, udawać, że ten rysuje „pod wpływem chwili”?
Tak

Joe Giella, który zmarł 21 marca 2023 roku, był głównym inkerem do serii „Flash” z okresu Silver Age i „Green Lantern”, a także serii „Batman”, gdy na ekranach amerykańskich telewizorów królował serial z Adamem Westem.

Czy pierwotnie Joker w „Death in the Family” miał ujawnić, że wie, że Bruce Wayne to Batman?
Raczej nie

DC Comics na stałe zapisało się w historii dzięki 247. numerowi “Batmana” z 1988 roku (autorstwa Jima Starlina, Jima Aparo i Mike’a DeCarlo). W numerze Jason Todd zostaje zdradzony przez własną matkę i brutalnie pobity łomem przez Joker.

Następnie złoczyńca zamyka Jasona i jego matkę w magazynie z bombą. Jason wykorzystuje resztki sił aby uwolnić matkę, a ona, zmartwiona swoją zdradą, postanawia pomóc Jasonowi w ucieczce…

Czy Alan Moore napisał opublikowaną historię o Batmanie kilka lat przed swoim pierwszym komiksem z Batmanem?
Tak

Alan Moore rozpoczął pracę dla DC jesienią 1983 roku, wydając swój pierwszy numer „Saga of the Swamp Thing”. Przez pierwszy rok w DC, Moore pracował tylko nad historiami Swamp Thing. Zmieniło się to wraz z historią w „Detective Comics #549” na początku 1985 roku. Co ciekawe, pomimo tego, że był to numer „Detective Comics”, nie była to historia o Batmanie, ale z Green Arrowem i Black Canary. W maju 1985 roku Moore napisał swoją pierwszą poważną historię o Supermanie, a w „For the Man Who Has Everything” (z artystą Davem Gibbonsem) z „Superman Annual #11” w znaczącej roli pojawili się Batman i Robin. Batman wystąpił także gościnnie w „Swamp Thing #44” Moore’a, ale dopiero w czerwcu 1986 roku Moore po raz pierwszy napisał pełną historię z Mrocznym Rycerzem w „Swamp Thing #53”.

Czy pewne poważne zmiany w scenariuszu komiksu doprowadziły do tego, że otrzymaliśmy pierwszą wspólną historię o współpracy Batmana, Supermana i Wonder Woman?
Można uznać, że tak

Jedną z fascynujących rzeczy w historii Justice Society of America w „All-Star Comics” jest to, że Gardner Fox, pierwszy twórca Justice Society i autor ich przygód we wczesnych latach, pisał swoje scenariusze w klasyczny sposób (pisał całość, a potem scenariusz był przekazany artystom, którzy następnie przygotowywali rysunki), w wyniku czego miał scenariusze przygotowane ze znacznym wyprzedzeniem. Na przestrzeni lat, niektóre z tych skryptów nie zostały wykorzystany z różnych powodów (m.in. kwestii antyjapońska, która wydawała się bezcelowa po zakończeniu II wojny światowej). Nieżyjący już, wielki historyk komiksów Jerry Bails otrzymał od Gardnera Foxa (przed śmiercią Foxa) cztery napisane przez Foxa historie, które nigdy nie zostały wydane.