Young Justice – Leviathan Wakes

Tytuł odcinka: „Leviathan Wakes”
Pierwsza data emisji: 7 kwietnia 2022
Reżyseria: Vinton Heuck
Scenariusz: Khary Payton

Obsada:

Kaldur’ahm poszukuje. Atlantyda znajduje.

Bez wątków pobocznych skupiamy się głównie na konkluzji wydarzeń z Atlantydy. Czas mija a poszukiwania korony trwają dłużej niż można się było spodziewać, ale cały czas w tym wątku nie czuć klimatu przygody.

Co z Superboyem? Na autobus do domu jeszcze się nie załapał.

Zaskakuje obecność Miss Martian. Oczywiście jej zdolności są tu kluczowe, ale wydawało się, że obecnie bardziej będą ją zajmowały inne sprawy, a tak wygląda, że już doszła do siebie.

Działania Ariona od początku były podejrzane i nie ma mowy o zaskoczeniu. Miss Martian udaje się poznać prawdę, a odkrycie korony okazuje się mieć inny wpływ niż można się było spodziewać. Po tym jak wydawało się, że cała historia układa się według schematów mamy zaskoczenie przez udział Władców Porządku a także wybór władcy Atlantydy a raczej władczyni.

Wcześniejsze odcinki miały zbyt wiele pobocznych wątków, które poniekąd przykrywały niedostatki tej historii. Ten odcinek w pełni skupiony na Atlantydzie rozwiązuje wszystkie kwestie, ale całość sprawia wrażenie domkniętego na siłę. Zmieniamy władcę, dostosowujemy słowa przepowiedni i nagle wszyscy są szczęśliwi i koniec waśni. Zabrakło tu większego zaangażowania Vandala, którego plan poznajemy w drobnych przebłyskach przeszłości, ale później już nie raczył upewnić się, czy jego wszystko się układa po jego myśli.

„Young Justice” nie schodzi poniżej dobrego poziomu, ale w tym przypadku za dużo tu skrótów i końcowego happy endu. O wiele ciekawiej byłoby gdyby plan Vandala doszedł do kolejnego etapu co wystawiłoby bohaterów na reperkusje jego działań. Plus za powrót Aquamana.

Ocena: 3,5 nietoperka

Ciekawostki:

• Tytuł odcinka Leviathan Wakes dosłownie odnosi się do przebudzenia gigantycznych stworzeń morskich Lewiatana i kraba w Undersea, a także metaforycznie do dojścia Ariona do władzy i zazwyczaj pasywnych Lordów Porządku podejmujących działania. Wyynde martwi się również o skrywane emocje Kaldur’ahma, które w końcu znajdą ujście.
• Orin konfrontuje Orma z odkryciem dokonanym w poprzednim odcinku na temat jego prawdziwej tożsamości.
• Orm wzdryga się, gdy zamierza oświadczyć, że nie jest klonem, prawdopodobnie dlatego, że wie, że Light jest w stanie tworzyć i programować klony, tak aby te nie były świadome swojej tożsamości, tak jak Will Harper i Jim Harper.
• Ultimatum Kaldura dla La’gaana parafrazuje to, co Batman powiedział mu w „Downtime”, „Albo jesteś tu w stu procentach, albo musisz odejść”.
• Wyynde wspomina, że ​​śmierć Connera w „Involuntary” pochłonęła Kaldura, a La’gaan żałuje urazy, jaką żywił do Connera, prawdopodobnie odkąd M’gann zerwał z nim w „Intervention”.
• Grupa poszukiwawcza Kaldura natrafia na szkielet Ariona uwięziony pod głową posągu Varl’jata, który spadł na niego podczas zatonięcia Atlantydy co pokazano w „Nomed Esir!”.
• M’gann szybko rozpoznaje dotyk umysłu Psimona, odwołując się do ich poprzednich spotkań w „Bereft”, „Image” i „Beneath”.
• Vandal Savage nawiązuje do zabicia Ocean-Mastera w „Home Fires”, aby powstrzymać go przed zabiciem potomstwa Justice Leaguer.
• Savage wydobył DNA Ariona z jego fletu pokazanego w „Nomed Esir!”.
• Orm przegrał walkę z Arionem w „Nautical Twilight” i „Ebb Tide”, ponieważ tak został zaprogramowany.
• Lordowie Porządku odzyskują magię z korony, którą obdarzyli Ariona 12 000 lat temu, co pokazano w „Nomed Esir!”.
• Orin wspomina, jak Arion pokonał Orma w „Nautical Twilight” i jak obaj odgradzali wraz z Merą Red Death spowodowaną przez słup ognia Dziecka w „Ebb Tide”.
• Orin twierdzi, że Justice League ma cztery Green Lanterny i dwóch Flashów. Od tego czasu znane tylko trzy Latarnie (Hal Jordan, John Stewart i Guy Gardner) oraz jeden Flash (Barry Allen).
• Thirteen zakłada Helmet of Fate w ramach układu z „Kaerb Ym Traeh!”.
• W odwróconym ujęciu po tym, jak Mera Nereus ukoronowała Orina koroną Ariona, korona jest koloru zielonego, tak jak pierwsza korona Orina, a nie złota.
• W tym odcinku pierwszy raz od pierwszego sezonu, Vandal Savage traci panowanie nad sobą, gdy jego machinacje nie poszły zgodnie z planem.
• Conner wspomina kilka wydarzeń z poprzednich odcinków:
  • Ostatni raz, kiedy widział M’gann przed wybuchem bomby genowej w „Involuntary”.
  • Kiedy był wściekły tłukł Mammotha w „Usual Suspects”.
  • Kiedy wymknął się spod kontroli i zaatakował konwój czołgów w „Bereft”.
  • Kiedy walczył z Aqualadem w „Independence Day”.
  • Kiedy Superman odleciał od niego w „Schooled”.
  • Swoją halucynację, że ​​Match zabija Supermana w „Emergency Dive”.
• Szkolny autobus leci przez wymiar Connera, co pokazano w „Og Htrof Dna Reuqnoc!”, a on błaga o pomoc, co Zatanna zobaczyła w „Kaerb Ym Traeh!”. Conner rozpoznaje również autobus z mostu w „Schooled”.
• Lex Luthor wypowiada frazę kodową „Red Sun”, którą Cadmus zaprogramował w Superboyu, aby go ujarzmić. Używał jej w „Agendas” i „Usual Suspects”.
• Kaldur rozmawia z Black Canary o wydarzeniach, które doprowadziły do ​​powstania Drużyny dokładnie dziesięć lat temu, kiedy Robin i Kid Flash włamali się do Cadmus w „Independence Day” i uwolnili Superboya w „Fireworks”.
• Kaldur obwinia siebie i swoją pychę za śmierć kolegów z drużyny. Tula zginęła w „Young Justice: Legacy”, śmierci Jasona Todda nie pokazano, Wally zginął w „Endgame”, a Conner w „Involuntary”.
• Podczas napisów końcowych w ogrodzie pamięci Watchtower Kaldur rozmawia z Black Canary. Wspomina dzień, w którym uwolnił Superboya z rąk Cadmusa dziesięć lat temu. Mówi o dumie, jaką zawsze miał z tworzenia zespołu, ale także o kosztach. Przypomina sobie kolegów z drużyny, którzy zginęli w ciągu tych dziesięciu lat, i przyznaje, że będzie musiał pogodzić się z ich śmiercią, jeśli kiedykolwiek ma powrócić do dawnego życia.

Cytaty:

Orin: You poor bastard. You really do not know what you are.
Orm: You call me a bastard? That is rich.

Kaldur: The first time I took a breath of air on the surface, I thought I would choke. Yet despite my fears, when my moment came, my gills relaxed, my lungs expanded, and I realized I would never need to hold my breath. But truthfully, I find I have been holding a great deal inside for a very long time.