Przykładowe Strony:

Następnego dnia w rzeźni Eustachy obserwuje kadź, w której rozpuszczane są niejadalne odpadki. Jak łatwo byłoby skoczyć i zakończyć to bezsensowne życie. Ale to oszustwo. Jedyną nagrodą za bezsensowne życie jest godna i chwalebna śmierć. Na tylko tyle i aż tyle zasługuje każdy. Dlatego Eustachy nie może pozwolić, żeby ktoś pozbawiał innych przyjemności powolnego rozkładu. Postanawia się przygotować. W lombardzie kupuje broń, zaczyna trenować strzelanie i walkę mieczem. Wszystko po kryjomu, po godzinach pracy. Ćwiczy też mięśnie, skacze na skakance, podciąga się. Głupio się czuje, wiedząc, że wszystko to może zostać przerwane w jednej chwili przez przypadkową śmierć. Po każdym treningu upija się, by nabrać pewności, że to, co robi, ma sens. I pewnej nocy zaczyna. Dopada z tyłu oprycha okradającego zabitą przed chwilą kobietę. Cios miecza i jest po nim. Tak jak każdego dnia, gdy zabija bydło. Skoro oni odbierają innym możliwość entropii, on odbiera ją im. Potem obserwuje z ukrycia, jak Batman bada ślady. Ciała kobiety nie znajduje. Eustachy ukrył ją, by mogła się rozkładać w spokoju.
Kolejne dni to cztery kolejne ofiary. Eustachy czuje się wykonawcą woli losu, dążącym do jakiegoś celu. Nie ma planu, po prostu idzie przed siebie i załatwia każdego, kto stanowi zagrożenie dla rozkładu. Aż do pewnego wieczora na stacji kolejowej. Widzi kolejną ofiarę stojącą na peronie i unosi miecz. Nagle coś wytrąca mu go z ręki. Niedoszła ofiara jest mniej zaskoczona od niego i spycha go na tory. Wprost pod nadjeżdżającą lokomotywę.
Przerażony Eustachy gotuje się na śmierć, kiedy czyjaś ręka ściąga go z torów. Mężczyzna podnosi się, mamrocząc podziękowania, kiedy poznaje swojego wybawcę. To Batman - demon o zniekształconym ciele i duszy. Mówi coś, ale Eustachy słyszy tylko łoskot pociągu. Sięga po upuszczony miecz, przygotowując się do zderzenia.